Ленче, Сузана, Верица, Кристина откриваат анегдoти со „Пицикато“ кој во сабота ќе има концерт за Босилово

977

„Пицикато за Босилово“. Ова е насловот на концертот што ќе се одржи на летната сцена во школскиот двор на ООУ ,, Гоце Делчев“ од Босилово во сабота на 16 август  каде овој бенд ќе одбележи 34 години постоење. На концертот ќе настапат и Ленче Кукиќ и Сузана Гавазова но и дел од подмладокот на членовите на „Пицикато“ кои исто така градат музичка кариера. Се најавува богата музичка програма со песни кои беа заштитен белег на овој бенд за време на своите настапи.

„Пицикато“ е синоним за Босилово но и име кое е врежано на струмичката и македонската музичка сцена. Многу музички имиња поминаа низ бендот кој има свои песни и многу награди. Бендот е формиеан 1991 година . Меѓу првите членови биле Васил Пандев – Шило, Златко Гражданлиев, Тони Ѓеоргиев, Костадин Каркаљашев а низ годините таму поминале и Наце Трендов, Николче Дедејски, Ване Јанев, Кемал Агушев, Шукри Ајдинов, Симон Минов.

Бендот „Пицикато“ започнал со вокалната солистка  Виолета Ѓоргиева Ичева која била околу три месеци. По неа пред микрофонот застанала Ленче Дедејска сега Кукиќ па потоа Лидија Дворжак, па Сузана Гавазова. Откако Гавазова преминува во соло кариера на сцена повторно се враќа Дворжак па Петранка, па Сања Цинцева а последните биле Верица Русева екс Филипова и Кристина Стојкова

Ленче Кукиќ:  Пицикато се моите браќа, ме земаа да пеам од училишниот хор во Босилово

,,Членовите на Пицикато ги нарекувам ,,моите браќа„ Јас имав едвај 15 години. Тогаш пеев во училишниот хор на ООУ ,,Гоце Делчев“ во Босилово . Слушајки добиле идеја да ме земат како член на беднот. Имаа женски вокал Виолета Ѓоргиева Ичева која го напуши и на нејзино место јас дојдов малото девојче – Ленче Дедејска. Моите не ме пушаа бидејки бев мала но Васе Пандев Шиле со кој сме во роднинска врска ги убеди моите и вети дека ќе водат грижа за мене што и се случи понатаму. Златко Гражданлиев, Тони Ѓеоргиев, Костадин Каркаљашев, Васе Пандев се грижеа за мене како за нивно дете за што до ден денес сум им благодарна. Заедно ја снимивме „Љубовна казна“. Додека бев со Пицикато во еден перио беше и мојот брат  Николчо Дедејски . Паметам само убави моменти, многу смеа позитивни работи- едноставно период со многу љубов

Сузана Гавазова:  Од вечерен настап се успавме за една свадба – невестата не разбуди ,,Ало Вие ќе доаѓате“ ?!

„Да бидам искрена, и ден денес кога ќе се навратам наназад, срцето ми затреперува. Мојата музичка приказна започна многу скромно, со групата Пицикато, некаде во 1998 година. Тогаш бевме млади, полни со енергија и желба за докажување. Сè беше многу поинаку од денешното време – музиката се живееше, не се „произведуваше“. Настапот на Фолк фест Валандово со песната „Ако, ако, нека, нека“ ни ја смени судбината. Како група веднаш добивме огромен интерес – луѓето не препознаа, медиумите не бараа, настапите се редеа. Веднаш станавме една од најбараните групи во земјава. Цели шест години работевме заедно. Тоа беше мое музичко школо. Во тие години научив што значи тимска работа, сцена, дисциплина, публика… Сè што сум денес, има темели во тој период. Ќе бидам вечно благодарна што таму ми се даде можност да се развив, да учам и да раснам во еден музички и човечки контекст. Има многу случки со Пицикато ама еве една што секогаш ја раскажуваме кога ќе се собереме. Имавме закажано свадба преку ден, некаде во источна Македонија околу 13 часот. Се враќаме од настап доцна вечерта, изморени, не сме спиеле речиси ништо. Си викаме, ајде ќе легнеме 2-3 саата и тргаме на свадбата. И што се случува? Сите заспавме! Буквално целата група! Во еден момент ме разбуди телефон – невестата вика: „Ало, вие ќе доаѓате или да пуштиме ЦД?!“ Паника, трчање, облекување во комбе, едниот обува чевли наопаку, другиот без шминка, третиот со жицата од гитарата уште врзана во торба. Стигнавме 40 минути подоцна, ама фативме ритам и направивме журка како никогаш дотогаш. Луѓето ни простија – а и ние научивме дека со аларми не се игра! Такви спонтани моменти, полни со емоција и смеа, се нешто што ни го обележа тој период. Бевме млади, гладни за музика и живеевме за тие настапи. Без филтри, без глума – само ние и музиката

Верица Русева:  Се смрзнавме на Алпите во Швајцарија, после свирка ни се расипа комбето – бевме Дрим Тим

,,2008 е годината кога станав член на „Пицикато“. Се познававме многу поодамна пред да дојдам во бендот  во времето кога бев и настапував како Верица Филипова. После соработката со групата Алегро очекувано беше да добијам понуда и да нарпавам трансфер во Пицикато. Со задоволство приватив. Заедно имавме многу настапи, фестивали, песни, проекти. Добивме уште поголема публика. Едноставно бевме Дрим Тим. Има премногу убави работи што сме ги доживеале заедно но има една незгода која со помош на пријатели брзо се реши. После свикра во Швајцарија на враќање останавме дефект со комбето полно со инструменти на вррвот на Алпите ладно,снег а дефектот беше поврзан со парното. Се смрзнавме и беше доста страшно. До ден денес се смееме кога се присетуваме.  Со Пицикато ме поврзува големо пријатлество кое трае и до ден денес.  Сега сум во Германија и на секое доаѓање имаме наша дружба. Кога се споменува Пицикато  веднаш помислата ми оди на едно убаво време, на креативност, многу настапи и вистинско пријателство.

Кристина : Чичи Васе – Шилето маестрално ја пее „Ах ах Ана“ од Ефто Пупиновски

,,Пред Пицикато пеев и со други групи, но Пицикато за мене беше посебна приказна – група со поискусни музичари од кои научив многу.. Го препознаа мојот талент и ме поканија да пеам со нив, и така започна едно прекрасно поглавје во мојот живот. Периодот со Пицикато ми донесе безброј убави моменти – од пробите исполнети со смеа и музика, до настапите каде секоја песна беше приказна. Имавме бројни турнеи низ Швајцарија, Германија, Австрија и други места, што за мене беше непроценливо и незаборавно искуство. Тоа не беа само патувања, туку дружби, нови пријателства и моменти што се паметат цел живот. Кога ќе се спомне Пицикато, првиот човек што ми излегува пред очи е Чичи Васе ,кого сите го викаме Шилето . Неговата изведба на песната „Ах, ах Ана“ од Ефто Пупиновски беше толку маестрална што, во моите очи, ја пееше подобро и од оригиналот. Таквите луѓе и таквите моменти ја правеа оваа група единствена. Пред сè, Пицикато за мене се прекрасни луѓе и врвни музичари со кои сум горда што сум делела сцена. Тие ќе останат дел од моето срце и музичката приказна која ме збогати како уметник и како човек.

В.Трајков (фото ФБ)

Крадењето авторски текстови е казниво со закон. Преземање авторски текстови и фотографии од ©DRNKA.MK е дозволено само делумно и со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.