Иселувањата на младите работоспособни лица во западно европските земји е главната причина што голем број ниви во струмичкиот регион се необработени. Цели семејства со бугарски пасоши последната деценија заминаа за Словенија, Италија, Германија, Швајцарија итн. Во некогаш полните куќи со луѓе во струмичките села останаа да живеат само повозрасните, пренесувал Локал актив
Цело поле пустелија. Нивите станаа угари. Вака коментираат земјоделците од струмичкото населени места кои на прсти може да се избројат, иако своевремно важеше за село каде се одгледуваа пиперки, феферони, бостан. Иселувањето и намалувањето на млади земјоделци ги запусти нивите, кои обраснаа со треви, грмушки и трски.
Атарот на Вељуса кон селата Водоча и Ангелци, на влезот на Струмица, важеше за едно од најплодните во струмичко, но и овој дел веќе со години е запустен. Хектари плодно земјоделско земјиште повеќе не се обработува. Нема кој, бидејќи тие што ги обработуваа нивите остареа, а младите ги напуштија полињата и заминаа во странство.
„Ако ти се слоши, нема кој да ти помогне. Еве, погледнете – цели земјоделски блокови обраснати со треви. Со години нога не стапнала на нив, а камоли со механизација. Нема млади земјоделци. Децата ни заминаа во странство. Останавме само постарите и затоа го редуцираме производството. Садиме за по дома. Да видиш млада личност како работи по нивите е чиста премија. Тука на времето се работеше, ама сега нема кој“, вели Михаилов.
На неколку километри од Вељуса е населеното место Баница. Таму свевремено се бараше парче земја за да може се подигаат оранжерии, но последната деценија сликата е поинаква. Од двете страни на патот кој води до Струмица има остатоци од железни конструкции за оранжерии, како сведоци дека овде се произведувало храна. Васе Коцев, иселеник во Германија, кога доаѓа во родниот крај, постојано ги посетува нивите каде некогаш имало оранжерии, кои сега се обраснати со грмушки. Веројатно за некое време и железните профили ќе ги снема, бидејќи непознати лица еден по еден му ги крадат.
„Овде садевме претежно домати. Но, повеќе не се исплатеше, бидејќи или немаше пласман или цената беше никаква. Од година во година живеевме со надеж дека ќе се подобри работата. Како семејство дури земавме и кредит за да подигнеме оранжерии на околу еден хектар, но откако не одеше како што треба, одлучивме да заминеме за Германија, бидејќи банката ќе ни ја земеше куќата. Таму сме веќе 5 години со бугарски пасоши. Доаѓам да си ги видам нивите во кои инвестиравме“, кажа Васе Коцев.
Целата сторија можете да ја прочитате ТУКА
Крадењето авторски текстови е казниво со закон. Преземање авторски текстови и фотографии од ©DRNKA.MK е дозволено само делумно и со ставање хиперлинк до содржината што се цитира.
